Nog op de valreep deze maand een rondleiding in de koepel van Breda kunnen krijgen. Meteen het goede doel gesteund. Dat voelt extra fijn.
Het is een gebouw waar ik me veel bij voorgesteld heb. Uiteindelijk binnen gekomen door de imposante poort leek het een vrij normaal gebouw. Wellicht kwam dit door de entree die nu gevuld was met studenten die de gehele happening op touw hadden gezet. We kregen een sleutelkoord om en mochten in de wachtkamer plaats nemen.
Een beetje onwennig gingen we zitten. In de hoek stonden een paar studenten achter een tafel iets te verkopen. Surrealistisch. Het ging er vast anders aan toe toen gevangenen hun bezoekers konden zien in deze ruimte. Aan de muur hangt een informatieblad over het nieuwe drugsbeleid.
Binnen gekomen in de imposante boogruimte flitste meteen de serie 'Prison Break' in mijn hoofd voorbij. En ja hoor, er werd vertelt dat iemand van verdieping 2 is gesprongen. Het was alleen niet hoog genoeg voor deze persoon en kwam er vanaf met een gebroken been. En nog veel andere interessante verhalen volgden.
In de kelder was de recreatieruimte. Het plafond is deels van glas. Langs alle kanten werden de gevangen in de gaten gehouden. Het 'plein' voelt koud. Een asfalt vloer, metalen bankje, dikke metalen deuren. Harde materialen. Echo. Hoog. Overzichtelijk. Het voelt naar. Een (te) kleine overzichtelijke ruimte.
Bij de isoleercel was er een aparte buitenruimte. Daar kon je een uurtje luchten. Dik tralies kijkt uit op een gezellig bewoonde flat. Daar is niks aan de hand. Het 'gewone' leven om naar te gluren.
Weer buiten gekomen galmt de kou en hardheid nog na. Het is begrijpelijk dat de ruimte is zoals hij is, maar ik vraag me af of je daar positief door gestimuleerd wordt, je menselijkheid kunt vinden en je geborgen kunt voelen.
Bedankt. Mooi om te hebben mogen zien!